افراز در اصطلاح حقوقی به معنای جداسازی سهم مشاع هر شریک یا شرکای ملک مشاع از حالت اشاعه است. فرض کنید یک قطعه زمین بین دو یا چند شریک مشترک است و برخی از آنها بر سر تقسیم ملک با یکدیگر توافق ندارند. در این وضعیت، شریک مشاعی که خواهان تقسیم است جهت تقسیم ملک مورد اختلاف ناگزیر به طرح دعوی افراز می باشد. . بر طبق قانون افراز و فروش ملک مشاع، تقاضای افراز ملک حسب مورد و با توجه به شرایطی در مراجع قضایی به عمل می آید. یعنی اگر جریان ثبتی ملک خاتمه یافته باشد مرجع افراز آن ثبت محلی خواهد بود که ملک مورد نظر در حوزه آن واقع است و چنانچه جریان ثبتی ملک خاتمه نیافته باشد، مرجع صالح برای دعوی افراز دادگاه حقوقی خواهد بود. . لازم به ذکر است به موجب همان قانون، ملکی که به موجب تصمیم قطعی واحد ثبتی محل غیر قابل افراز تشخیص داده شود با تقاضای هر یک از شرکا به دستور دادگاه فروخته خواهد شد. در این خصوص متقاضی فروش می بایست با ضمیمه نمودن رای واحد ثبتی (مبنی بر غیرقابل افراز بودن ملک) دادخواستی را به طرفیت سایر مالکین مشاعی و با موضوع «فروش ملک مشاع» به دادگاه حقوقی تقدیم نماید. مطابق قانون مزبور این درخواست نیازی به تقدیم دادخواست حقوقی با شکل خاص خود ندارد. اما رویه قضایی درخواست عادی را نمی پذیرد و متقاضی حتما می بایست مبادرت به تقدیم دادخواست با شرایط فوق بنماید. . دستور دادگاه در خصوص فروش ملک غیر قابل افراز قطعی است.